Thomas Sykora

Wat acht jaar geleden al gold geldt nog steeds: we moeten anders gaan leven om de gevolgen van klimaatverandering tegen te gaan. ik zie het als de grootste verantwoordelijkheid van onze tijd om deel van de oplossing te zijn. Veel mensen gaan gewoon door op de oude voet: de hele wereld over vliegen voor vakanties, vlees eten, te veel spullen kopen. Terwijl alle informatie er is. We kunnen niet zeggen dat we het niet wisten. Waar is de woede en verontwaardiging, de actie? Dat doet me echt pijn af en toe. Al ben ik zelf natuurlijk zeker niet heilig.

Daarnaast lijkt het mij heel leuk om in een hechte gemeenschap los/vast met elkaar te leven. Ik heb veel vrienden en gelijkgezinden bij het project proberen te betrekken en dat is goed gelukt. Het lijkt me heerlijk om zo’n rijke sociale omgeving als basis te hebben, in een zelf vormgegeven huis op een fantastische plek in Amsterdam.

Het is zo mooi om je levenswerk – zo zie ik het toch – rond je 40ste af te ronden. Die basis neemt niemand me meer af.

Ik heb mijn moeder en haar vriend Paul er bij gevraagd en daarna ook mijn oom Theo. Deels vanuit financierbaarheid, maar ook vooruitdenkend: als ik kinderen zou krijgen, kan mijn familie ze soms opvangen. En andersom kan ik hen helpen als dingen lastig voor ze worden. Verder is het natuurlijk ook heel leuk! We hebben erg veel contact in de aanloop naar realisatie en dat gaat goed. Voor mijn oom is het ook leuk om in zo’n levendige wijk te belanden. Hij heeft zelf geen kinderen en wil naast zijn woning in Berlijn veel meer tijd in Amsterdam gaan spenderen.

… spring ik op een zomerse ochtend vanaf mijn balkon zo het water in. Dan even opdrogen op het terras bij Ferrie en Paul of Theo. Slaap ik op zwoele nachten op het dak in de open lucht en geniet ik het hele jaar door van het weidse uitzicht over het water. Ik kan niet wachten!